"Laten we met z’n allen de schouders eronder zetten"
Als militair diende Peter Bercx (56, Utrecht) onder meer in Cambodja en Bosnië-Herzegovina. Nog altijd sterk en gezond, raakt hij in maart besmet met het coronavirus. Zijn vrouw Sonja krijgt het ook waardoor ze samen in het ziekenhuis komen te liggen. Peter is er het slechtst aan toe en wordt 19 dagen lang in coma gehouden op de intensive care. “Ik had het al opgegeven, en dat is niets voor mij.”
Gek op regels
Op zijn tijd in het leger kijkt Peter met veel plezier terug. “Ik ben helaas met een ernstige vorm van posttraumatische stressstoornis (ptss) uit het leger weggegaan. Toch was het de mooiste tijd van m’n leven. Parachutespringen, duiken, ik ben nog militair ski-instructeur geweest. Met een groep gewone mensen hele ongewone dingen doen in oorlogsomstandigheden. Dat is heel bijzonder. Als oud-marinier zegt Peter met een knipoog gek op regels te zijn. Hij hield zich vanaf het begin dan ook braaf aan alle coronaregels. Soms zelfs tot ergernis van zijn vrouw. Peter: “‘Kappen nou’, zei ze dan als ik weer eens m’n handen stond te wassen nadat ik een deurklink had aangeraakt.”
Afscheid nemen
De journaalbeelden uit Italië raakten hem heel erg. “Daar zag ik een arts met tranen in de ogen vertellen hoe hij over leven en dood moet beslissen. Ik ben door mijn tijd in het leger misschien wel wat afgestompt, maar blijf wel een gevoelsmens.” Ondanks dat hij voorzichtig is, wordt Peter ziek. En zijn vrouw Sonja even later ook, waardoor ze samen op de corona-afdeling in het ziekenhuis komen te liggen. “Toen ik net in het ziekenhuis lag, dacht ik: het komt allemaal goed. Maar op een gegeven moment werd ik zo benauwd, dat ik het opgegeven heb. Dat is echt niets voor mij. Ik heb afscheid van m’n vrouw genomen en ze hebben me in slaap gebracht”, vertelt Peter.
Maanden revalideren
Peter heeft 19 dagen in coma gelegen op de intensive care. De eerste dagen verliepen erg onrustig. “Ze hebben me een paar keer moeten vastbinden. Ik trok ’s nachts, terwijl ik sliep, de draden uit m’n keel. Daardoor zijn mijn stembanden kapotgegaan en klink ik nu zo hees.” Uiteindelijk brengt Peter zeven weken in het ziekenhuis door, en daarna nog vijf weken in een militair revalidatiecentrum. Nog altijd is hij aan het revalideren. Sinds juli werkt Peter weer voor 50 procent, en in november hoopt hij weer volledig aan de slag te kunnen als teammanager van buschauffeurs. Wel maakt hij zich zorgen over zijn gezondheid. “Mijn longen nemen nu 65 procent zuurstof op. Eigenlijk moet dat minimaal 80 zijn. Ik ben daarom ook erg benauwd en snel moe.”
Schouders eronder
Peter kan zich flink storen aan de kalme houding van sommige mensen. Maar ergens snapt hij het ook. “Ik hoor het ook wel in mijn omgeving. Dat mensen pas toen ik ziek werd doorhadden hoe heftig het kan zijn. Als je niemand kent die ziek is geworden, is dat misschien lastiger. Maar mensen die nog steeds doen alsof het een griepje is, begrijp ik niet. Laten we de komende maanden met z’n allen de schouders eronder zetten. Alleen dan komen we hier weer uit.” Zelf probeert Peter ook positief te blijven. “Ik realiseer me dat ik een pechvogel ben, maar vooral een heel mooi en bijzonder leven heb. Daar wil ik samen met Sonja alles uit halen.”
De coronacrisis raakt iedereen. Heb je hulp nodig of maak je je zorgen om een ander? Bekijk hier wat de mogelijkheden zijn voor bijvoorbeeld financiële of mentale steun. Voor andere vragen over het coronavirus kun je op deze pagina terecht.