“2020 voelt soms als een verloren jaar”

Goed opletten

Michiel werd geboren met een hartafwijking en heeft sinds 2014 diabetes. Met zijn hart kan hij eigenlijk nog heel veel, vertelt hij. “In 2011 heb ik een zware ontsteking gehad aan een hartklep. Daarna heb ik een donorklep gekregen. Dat is best bijzonder als je zo jong bent. Door die donorklep gaat het nu een stuk beter. Eigenlijk kan ik alleen geen contactsporten doen”, zegt Michiel. Diabetes vindt hij een stuk lastiger. “Je moet heel erg goed opletten wat je eet, en hoe je bloedwaardes zijn. Dat heeft wel een grote invloed op je leven.”
 

Woonhulp

Michiel is een tijdje op zoek geweest naar wat voor werk het beste bij hem past. Nu is hij bezig met een opleiding tot woonhulp in de zorg. Dat past goed bij hem. Eerder deed hij een opleiding in de horeca. Ook werkte hij als facilitair medewerker op een advocatenkantoor. Hij zorgde dat het kantoor schoon, netjes en heel bleef. Dat beviel minder goed. Daarom nam Michiel de stap naar de zorg. “Ik wil graag anderen helpen en vind het leuk om met mensen om te gaan. Het is een fijn gevoel om iets voor iemand anders te kunnen betekenen.” Als woonhulp helpt Michiel bijvoorbeeld met het opmaken en afhalen van bedden en de was. Ook maakt hij eten klaar. Of doet hij activiteiten met de bewoners van het tehuis voor gehandicapten waar hij werkt. Helaas moest hij door corona tijdelijk met de stage stoppen.
 

Onzekerheid

Door zijn ziektes is Michiel bang om met corona besmet te raken. Ook zijn ouders maken zich zorgen. Op de plek waar Michiel zijn eigen appartement heeft, wonen ook andere bewoners en zijn er woonbegeleiders. Dit maakt het lastig om zo weinig mogelijk mensen te ontmoeten. Het zorgt regelmatig voor onzekerheid over besmettingen. Tijdens de eerste lockdown heeft hij daarom twee maanden weer thuis gewoond. En ook nu zit hij al sinds oktober bij zijn ouders. 
 

Verloren jaar

2020 voelt soms als een verloren jaar, geeft Michiel toe. “Je kunt gewoon heel weinig, ziet bijna geen mensen. Alles gaat via social media en je telefoon. Dat is niet zoals je het wil. Ik woon nog niet zo heel lang op mezelf. Dan is het best wel lastig om weer terug naar je ouders te gaan. Ik vind het natuurlijk heel fijn dat ze me willen opvangen. En ik weet ook dat ik daar het meest veilig ben. Maar ergens wil je ook op je eigen benen staan en op die manier je leven leiden.” Michiel kijkt dan ook enorm uit naar het moment waarop hij weer ‘normaal kan leven’. “Dan kan ik m’n opleiding afmaken en aan het werk.”

De coronacrisis raakt iedereen. Heb je hulp nodig of maak je je zorgen om een ander? Bekijk hier wat de mogelijkheden zijn voor bijvoorbeeld financiële of mentale steun. Voor andere vragen over het coronavirus kun je op deze pagina terecht.