“Dat er veel aan haar gedacht werd, deed haar zo goed"

Hoe beleef je de coronatijd tot nu toe?

"Helemaal in het begin van de coronaperiode was er nog niet zoveel kennis over corona. Ook niet over hoe we daar in ons werk mee om moesten gaan. Dat je niet kon werken als je niet zulke erge klachten had, wisten we niet. En er werd nog niet zo veel getest. Wel waren mijn collega’s en ik onzeker. Wij komen bij veel mensen thuis om ze te helpen bij wassen en aankleden. We komen dus dicht bij de mensen zelf. De angst om besmet te raken met corona of iemand te besmetten was groot. Maar je deed je werk, omdat de mensen die je verzorgt je nodig hadden."

"Toen mijn moeder van 81 corona kreeg veranderde dat. Het verpleeghuis waarin ze woonde zat al op slot. Toch kwam het virus binnen. Het ging steeds slechter met haar. Daarom verhuisde ze naar de speciale corona-afdeling van het verpleeghuis. Ze was heel erg ziek en had geen eetlust meer."

Wat deed dat met jou?

"Ik merkte dat ik vanaf dat moment op de automatische piloot werkte. Eén van de mensen die ik verzorgde kreeg ook corona. Ik kon ik alleen nog maar denken: nu verzorg ik jou, terwijl ik niet bij mijn eigen moeder mag komen. Dat was zo vreselijk naar. Met mijn werkgever heb ik toen afgesproken wat minder te gaan werken. Zo kon ik er meer voor mijn moeder zijn."
"Echt contact hebben mocht niet, maar ik kon wel andere dingen doen voor mijn moeder. Ik woon bij haar om de hoek. Iedere dag stond ik dus voor haar raam te zwaaien. En haar te overtuigen dat ze wat moest eten en drinken. Er kwam een soort oerinstinct naar boven. Samen met de familie hebben we spandoeken gemaakt en bloemen gestuurd. Ook hebben we haar lievelingsmuziek buiten hard gedraaid. Na een week of 6 voelde ze zich weer iets beter. Dat hebben we samen met haar gevierd met een lekker gebakje. In totaal heeft ze 9 weken op de speciale corona-afdeling gelegen. Toen knapte ze wonder boven wonder op. Ze zegt nu: dat jullie er steeds voor mij waren heeft me er doorheen geholpen."
 

Wat heeft je het meest geraakt tijdens deze coronaperiode?

"Natuurlijk de situatie met mijn moeder. Ik hoop nooit meer mee te maken dat de boel op slot gaat. Ik snap dat de keuze toen is gemaakt. Je moet iets. Maar alsjeblieft dit nooit meer. In mijn werk wil ik zorg met aandacht leveren, maar dat gaat nu niet. Zo drinken we geen koffie meer met de mensen die we verzorgen. Veel mensen zijn eenzaam. Ook doordat veel dingen stil liggen, zoals vrijwilligerswerk. Dat raakt me."
 

Zitten er ook positieve dingen aan deze coronatijd?

"Oh ja, zeker! Als ik zie hoe meelevend mensen met elkaar zijn. Buren halen boodschappen voor elkaar. En mensen hebben meer voor elkaar over. Toen mijn moeder zo ziek was, vroeg ik vrienden en kennissen om haar een kaartje te sturen. Ze kreeg meer dan 100 kaarten! Dat er veel aan haar gedacht werd, deed haar zo goed. Maar ook mij! Dat ontroert me nog steeds."
 

Dit verhaal verscheen eerder op de website van de gemeente Hengelo.

De coronacrisis raakt iedereen. Heb je hulp nodig of maak je je zorgen om een ander? Bekijk hier wat de mogelijkheden zijn voor bijvoorbeeld financiële of mentale steun. Voor andere vragen over het coronavirus kun je op deze pagina terecht.